La funebra meso por pastro Duilio Magnani; liaj vivo kaj morto. - 2010-04-22, ĵaŭ | Radio Vatikana - Esperanto |
---|
Aŭskultu/Elŝutu |
|
Rubriko(j): Movadaj informoj
|
|
La funebra meso por pastro Duilio Magnani; liaj vivo kaj morto. Bonvenon karegaj gefratoj al la elsendo en Esperanto de Radio Vatikana de ĵaŭdo la 22an de aprilo 2010. Okazis hodiaŭ posttagmeze en Rimini, Italio, la funebra rito por pastro Duilio Magnani, kiu forpasis antaŭhieraŭ, la 20an de aprilo. La funebran Meson celebris la episkopo de Rimini, mons-ro Lambiasi, kun aliaj 24 pastroj, je la ĉeesto de multegaj iamaj paroĥanoj de pastro Duilio kaj grupeto de esperantistoj. Ili plenigis la tutan preĝejon de sanktaj Johano kaj Paŭlo, eksa paroĥo de pastro Magnani, en la E-movado konata kiel la “Katedralo de la esperantistoj” pro la famaj mozaikoj en pluraj lingvoj inkluzive de Esperanto. La preĝejo estis plenplena kaj oni staris ankaŭ ekster ĝi por aŭskulti la vortojn de la episkopo, kiu rememorigis la vivon de pastro Duilio, kaj ankaŭ sian lastan renkontiĝon kun li, kiam li donis al li la sanktoleadon: je la momento trapreĝi la “Patro Nia”’n pastro Duilio rediris dufoje “fariĝu via volo”. Multaj estis la kortuŝitaj fideluloj, kiuj ploris rememorante pastron Duilion. Pastro Duilio Magnani naskiĝis en Misano Adriatico, 10 kilometrojn sude de Rimini , la dekunuan de junio 1928. Filo de malriĉaj gekamparanoj, li deziris studi kaj tiucele li eĉ almozpetis. Dum la dua mondmilito, li vizitis la mezgradajn lernejojn en Trento, kaj poste la gimnazion en Rimini. Li studis teologion ĉe la regiona Papa Seminario en Bolonjo, kaj pastriĝis la 28an de junio 1953 en Rimini. Post tri-jara helpopastrado, li iĝis paroĥestro en kampara vilaĝeto ĉe Rimini kaj samtempe dioceza Asistanto de la Virina Junularo de Katolika Agado. Ekde 1964 li paroĥestris en Rimini. En 2003, okaze de sia 75-jariĝo, laŭ la preskriboj de la kanona juro, li prezentis siajn demisiojn al la episkopo. Dum multaj jaroj li estis “spirita filo” de sankta Pio el Pietrelcina, gvidante multajn pilgrimojn al San Giovanni Rotondo kaj havante personajn kontaktojn kun la estonta sanktulo. En 1969 Pastro Magnani eltenis la unuagradan ekzamenon de Esperanto. Ekde tiam li dediĉis sian tutan liberan tempon al la Esperanto-movado. En 1979 li iĝis Prezidanto de IKUE, kaj dum la jaroj li estis reelektita, ĝis 1995, kiam li rezignis je la prezidanteco, interalie pro episkopa ordono. La jaroj de lia esperantisteco estis tiuj dum kiuj, dank’al lia senlaca, insista agado, la ĝenerala kaj la katolika movadoj havis gravajn atingojn: oficiala agnosko de IKUE fare de la Sankta Seĝo; oficiala aprobo kaj posta eldono de la roma Meslibro kaj Legaĵaro por dimanĉoj kaj festotagoj en Esperanto; aĉeto de roma sidejo por IKUE; esperantlingvaj salutoj de la Papoj je Kristnasko kaj Pasko. Por la movado lia agado estis impona: helpo kaj asisto al orienteŭropaj esperantistoj; bonfara agado favore al esperantistoj de la evoluontaj landoj; la realigo de la plej vastaj esperant- kaj itallingvaj – kaj lastatempe ankaŭ Rimin-dialektaj - artaj mozaikoj en la preĝejo de Rimini; gastigo de pluraj Esperanto-kongresoj, kunlaboro kun Akademio Internacia Sanmarina, kontaktoj kun gravuloj de la civila kaj religia mondo, delegiteco de UEA, kiu nomumis lin honora membro en 2005, kaj distingis lin en 2007 per la prestiĝa premio Onisaburo Deguchi. La monon de ĉi tiu premio pastro Magnani alcelis por la presado de E-gramatiko en la malagasa lingvo. Malgraŭ malkovro antaŭ 2 jaroj de kancero kiu atakis lian stomakon kaj la hepaton, li tamen ne interrompis sian intensan agadon: li vizitis por plia kaj lasta fojo Afrikon februare de 2009. Dum la lastaj semajnoj la disvastiĝo de la tumoraj metastazoj ne plu ebligis al li nutradon: li estis portita al hospitalo en Rimini, en kiu li mortis antaŭhieraŭ, la 20an de aprilo, post longa dolorplena agonio, kiu konsumis lian korpon, kvankam li estis klarmensa ĝisfine. Liaj lastaj vortoj estis: “Sinjoro, venu alpreni min ĉar mi ne plu eltenas”. En la lasta vivominuto, laŭ la atesto de lia nevo, li fikse rigardis la Krucon fronte al si, malfermegis la okulojn kvazaŭ li vidus iun aŭ ion kaj post du longaj, profundaj spiroj, li forpasis. Ni rememoris pastron Duilio Magnani. Estu laŭdata Jesuo. Laudetur Jesus Christus. |
Sendi komenton, skribi al la redaktoroj (de Radio Vatikana kaj de chi tiu TTTejo):